Είναι νεανικός, δυναμικός και αφοσιωμένος στην τέχνη. Η τεχνοτροπία του έχει την επικότητα της ελληνιστικής baroque, μιας περιόδου κατά την οποία η γλυπτική έκφραση έφερε στο προσκήνιο το δράμα, το πάθος και τη θεατρικότητα.
Στα έργα του Εξηκία Τριβουλίδη ο ερωτισμός είναι διάχυτος. Σε ότι και να φιλοτεχνήσει, είναι έκδηλος ο αισθησιασμός στο αποτέλεσμα. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί τον αποκαλούν ο «καλλιτέχνης του έρωτα».


Κατά το παρελθόν, έχει κάνει προτάσεις για μεγαλεπήβολα δημόσια έργα, όπως αυτό του «Ολυμπιακού Πνεύματος» (www.the-olympic-spirit.com), το οποίο, δυστυχώς, για διάφορες πολιτικές σκοπιμότητες, δεν πραγματοποιήθηκε. Το έργο αυτό, επικών διαστάσεων, όπως ο τίτλος του το υπονοεί, εσωκλείει ολυμπιακά ιδεώδη.


Τα έργα του Εξηκία φέρουν τη σφραγίδα ενός ανθρώπου γνώστη του εκάστοτε θέματος, το οποίο αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει. Καταξιωμένος, με πολλαπλά διπλώματα, ιστορίας της τέχνης, καλών τεχνών, αρχαιολογίας και κλασικών επιστημών, o Εξηκίας είναι πραγματικά ένας άνθρωπος της αναγεννήσεως.


Κατά το παρελθόν, έχει ασχοληθεί, έκτος από τη γλυπτική, με τη ζωγραφική , τη διακόσμηση και τη σκηνογραφία. Αθλητής, φιλοτελιστής, λάτρης της μαγειρικής, ο Εξηκίας δεν αφήνει στιγμή της ζωής του που να πηγαίνει ανεκμετάλλευτη. «Ο χρόνος είναι πολύτιμος και όπως είπε ο Ηράκλειτος είναι στο μόνο που είμαστε πραγματικά φτωχοί. Όνειρό μου είναι η δημιουργία επικών έργων, με τη συνεργασία κι άλλων γλυπτών, όπως γινόταν κατά την αρχαιότητα. Συνθέσεις για την πραγματοποιήση των οποίων θα συνεισφέρουν πολλοί καλλιτέχνες. Στο όνομα της πρωτοπορίας, έχουμε θυσιάσει την ακαδημαϊκή τέχνη. Μια ομάδα ανθρώπων έχει δημιουργήσει την εσφαλμένη αντίληψη, σε καλλιτέχνες και θεατές, ότι είναι αδύνατον να είσαι πρωτοπόρος μέσα από τον κλασικισμό. Σ’ αυτό το βωμό της δήθεν πρωτοπορίας, έχουμε τεμαχίσει την αρμονία, το μέτρο και το κάλος που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Δεν προτείνω να σταματήσει η πρωτοποριακή τέχνη αλλά να συνυπάρξει αρμονικά με την ακαδημαϊκή και όχι εις βάρος της. Έχω δημιουργήσει έργα εμπνευσμένα από τη θάλασσα, τη θάλασσα η οποία είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με τους Έλληνες και την Ελλάδα.

Μία ιδέα είναι η δημιουργία ενός αναδυόμενου Ποσειδώνα, που θα εμφανίζεται από τη μέση και πάνω σε ύψος 10-15 μέτρων. Τοποθετημένος μέσα στη θάλασσα, να ατενίζει γύρω του και με το αγέρωχο βλέμμα του να επιβεβαιώνει τη θαλασσοκρατία του στην Ελλάδα και να προκαλεί δέος στους επισκέπτες. Μια άλλη ιδέα είναι «η αρπαγή της Τριτονίδας απ’ τον Τρίτωνα», έργο 1.5 φορές φυσικού μεγέθους, στημένο με θέα το θαλάσσιο ορίζοντα. Το έργο αυτό μπορεί να βρίσκεται σ’ ένα σιντριβάνι, το οποίο οπτικά και από απόσταση θα δένει με τη θάλασσα. Σ’ αυτό το σιντριβάνι, οι περαστικοί θα ατενίζουν τον αιώνιο εναγκαλισμό. Έχουμε μία αστείρευτη πηγή εμπνεύσεως που λέγεται Ελλάς και από αυτή πρέπει ν’ αντλήσουμε τη δημιουργικότητά μας.

Όλος ο κόσμος θαυμάζει και εκστασιάζεται με τη Ρώμη, με τα υπέροχα σιντριβάνια της, σα να μη μπορούμε να δημιουργήσουμε τη δικιά μας Fontana di trevi, που να εξιστορεί τη μυθολογία μας. Και γλύπτες έχουμε και ιστορία, αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση στις τέχνες. Οι πολιτικοί μας ξεχνούν ότι ένας πολιτισμός κρίνεται και από τις τέχνες του. Δυστυχώς, με τον τρόπο που πορευόμαστε, δε θα έχουμε να δείξουμε πολλά στις γενεές του μέλλοντος, από το σήμερα, όπως οι αρχαίοι σε μας».